ՁՈՒՆ ԿԻԳԵՐ ՍԱՐՈՒՆ

Ձուն կիգեր սարուն, կթափեր քարուն,
Ըդ ինչ դաժան էր ըտ տարվա գարուն,
Հեչ մեկ լէ չկար հարցներ մեր հալուն,
Կռունկ լէ կիգեր հեդ Ծովասարուն:

Էրգիր ավերվավ հըլավ աշխարհեն,
Էլ բան չմնաց մեր շեն Էրգրեն,
Շատ մարդիկ կորան հզար մուրազով,
Սասուն լցվեցավ լաց ու կոցերով:

Դաժան գարուներ էր, լիքն էր հոգսերով,
Էն անդեր Էրգիրն լիքն էր դուշմանով,
Ինչ հայ մնացինք ցրվանք աշխարքով,
Թոնրի ծուխ կտրավ հայոց լեռներով:

Զով արեք սարեր աշխարքն իմանա,
Ինչքան ղարիբ կեր, բարով տուն դառնա,
Թաղծոտ ղարիբներ հասնին վաթանին,
Էլ հայդուկ չեղնի հայոց սարերին:

Թովմաս Պողոսյան — Ձուն կիգեր սարուն